Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quae tandem ista ratio est? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.
A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Optime, inquam.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. An nisi populari fama? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset
inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non
liceat Catoni?

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quid de Platone aut de Democrito loquar? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;